w stanie 1 (wszystkie brane pod uwagę zjawiska zachodzą); w drugim - A i A są w stanie 1, A natomiast - w stanie 0 (tzn. nie zachodzi tylko A ). Jeżeli pierwszy eksperyment dał wynik pozytywny (tzn. B zaszło), a drugi - wynik negatywny (tzn. B nie zaszło), Mill każe stąd "z całą oczywistością" wnosić, że A jest przyczyną B . Miałaby więc wynikać z przyjętego o układzie założenia (P) formuła następująca:&lt;gap&gt;. Nietrudno jednak wykazać za pomocą prostego kontrprzykładu, że tak nie jest. Weźmy mianowicie pod uwagę układ spełniający postulat (P), a zarazem dający następujące wyniki eksperymentów:&lt;gap&gt;.<br> Chcąc więc zapewnić sobie wywodliwość formuły (1) musimy