podróżach, w życiu towarzyskim, na książęcych i królewskich dworach, a nawet w przygodzie wojennej. Ale nie był płochym młodzieńcem. Gdziekolwiek się znajdował, bacznie obserwował i myślał.<br>Rok 1619, nie wyróżniający się niczym specjalnym. Chyba tylko widmem długiej wojny, mającej trwać jeszcze prawie trzydzieści lat. Zważywszy jednak, że i tak już od dłuższego czasu Europa stała się widownią sporów i walk religijnych, nie było to niczym znowu aż tak szczególnym. Dwudziestotrzyletniego Descartesa powracającego właśnie z Frankfurtu, z koronacji cesarza Ferdynanda, zaskoczyła zima. Znalazł wygodne schronienie, a widocznie obowiązki nie bardzo go ponaglały, by postanowił przeczekać mrozy. Wiele lat później w Rozprawie o metodzie napisze