żonie i córce.<br>Ucałowałem rękę pani Tubalnej, którą widziałem po raz pierwszy. Była to farbowana blondyna o śladach nie tak dawnej urody. Córka prawie na mnie nie spojrzała: chyba myślała tylko o fascynującej podróży.<br>- Moja siostra - pani Tubalna wskazała mi osobę, stojącą obok. Była to matka Renaty. Ta poznała mnie od razu i nie próbowała się nawet uśmiechnąć. Rodzice Renaty odprowadzali więc siostrę. Świat okazał się bardzo mały.<br>- Będzie tam panu dobrze, panie profesorze - powiedziała Tubalnemu pani Janina. Nie wyglądał na kogoś, kto potrzebuje pociechy: uśmiech nie schodził z jego ust. A przecież kończył na tym peronie swoją przygodę z komunizmem. Nas