czapce, gładko przylegającej do czaszki. - Boć to jej drugi mąż, Ehrlichowej znaczy. Pierwszego niechybnie też otruła, jędza. <br>- Może otruła, może nie otruła, na dwoje babka wróżyła - włączyła się do dysputy gruba mieszczka w haftowanym półkożuszku. - Powiadają, ten poprzedni na śmierć się zapił. Szewc był.<br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br><br>- Pozwól, młodzieńcze - powiedział Otto Beess, kanonik od świętego Jana Chrzciciela, prepozyt wrocławskiej kapituły. - Pozwól, że pokrótce zrekapituluję, coś mi tu opowiedział, a co sprawiło, że uszom własnym przestałem dowierzać. Tak więc Konrad, biskup Wrocławia, mając okazję, by dobrać się do rzyci Sterczom, którzy go szczerze nienawidzą i których on nienawidzi, nie czyni nic. Mając niezbite niemal dowody, że