nowego reżimu.<br>Także w Ameryce Łacińskiej generał nie miał co liczyć na wyrozumiałość. Emigracja chilijska rozlała się po kontynencie. Jak mi opowiadał ambasador Peru w Santiago, Jorge Colunge, bezpośrednio po zamachu przekraczało granicę peruwiańską prawie 50 000 osób dziennie. Co prawda klientela prawicowa - od Florydy po Săo Paulo - odetchnęła, że oddalone zostało widmo komunizmu, a Castro poniósł kolejną porażkę, ale pozostałym zamach stanu nie stwarzał żadnych nadziei na poprawę losu. Nikt nie przewidywał jeszcze ożywienia gospodarki Chile, które nastąpiło dopiero po latach, natomiast wojskowa dyktatura nie zapowiadała nic dobrego - jeszcze jeden dowód panowania Stanów Zjednoczonych nad Ameryką Łacińską.<br>W sumie najwięcej