przy pierwszym kieliszku należy do stylu artystów zawodowych, amatorzy jako zwykli zjadacze chleba są skromniejsi, ich autorefleksja jest bardziej zdyscyplinowana, poddana zasadom taktu. Te motywy ujawniają programy. Oczywiście, przede wszystkim najlepsze programy.<br> Jest to pragnienie publicznego wypowiedzenia siebie i swoich myśli ze szczerością i prostotą, jaką umożliwia właśnie kabaret. Chęć oddziałania choćby na bliskie środowisko, poruszenia nim, ukazania mu jakieś sprawy w nowym świetle. Zrobienia czegoś zależnego tylko od nas, gdy dzieje się tak wiele spraw, które nie zależą od nikogo. Także, chęć "zarażenia" swoją pasją innych: zespołu, przyjaciół, kolegów, publiczności.&lt;/&gt;<br><br> &lt;div1&gt;Programy amatorskiej czołówki mają wszystko, co powinien mieć dobry kabaret