z moich lutowych telefonów, w którym mówiłem o stanie telefonii w Eufonii, o tutejszej kulturze muzycznej i jedynym czasopiśmie muzycznym, dwutygodniku "Krach Muzyczny"? A co, nie mówiłem? Otóż tytuł czasopisma miał być odbiciem ogólnego stanu kultury muzycznej w Eufonii. Wiadomo, że z kulturą muzyczną nigdy tu nie było dobrze, lecz odkąd w Eufonii obalono dodekafonię, z kulturą muzyczną jest gorzej niż kiepsko. "Telefonia w Eufonii - pisałem - i tutejsza kultura muzyczna są chyba w agonii. Obu im grozi po prostu krach".<br>I nie minęły dwa miesiące, jak słowo ciałem się stało (przynajmniej częściowo), ciałem, które opuścił duch. Nastąpił krach "Krachu Muzycznego". Czasopismo