stożków napływowych, które przekształcają się w delty. Frakcje drobniejsze są rozprowadzane przez prądy ku otwartej części wód, gdzie są osadzane na całej powierzchni dna, a gdy pierwotna rzeźba jest złożona z czasem następuje zacieranie deniwelacji dna. Z uwagi na słabe rozpoznanie miąższości osadów dennych w jeziorach trudno jest wyciągnąć wnioski odnośnie do średniego tempa wypłycania. W porównaniu jednak do tempa depozycji w otwartych oceanach jest ono średnio większe ok. 100--1000 razy. Proces zaniku jest więc nie tylko zmniejszaniem powierzchni wyraźnie widocznym od brzegu, lecz również tym "niewidocznym" postępującym od dna. Nawet największe jeziora ulegają presji rzek, które, dostarczając osady, doprowadzają do