mobilizujące się dopiero oddziały tyłowe. Te oddziały przez kilka dni skutecznie broniły Grodna, odpierając rosyjskie ataki - i w końcu, zgodnie z dyrektywami przerwały walkę, przebiły się z otoczenia i wyruszyły w kierunku frontu niemieckiego, choć nie zdołały tam dotrzeć i złożyły broń na granicy litewskiej.<br>Zdarzyło się jeszcze kilka takich odosobnionych przypadków, ale w zasadzie Wojsko Polskie wypełniło rozkazy dowództwa i nie stawiało oporu Armii Czerwonej, traktując ją jako przyszłego możliwego sprzymierzeńca, choć w istniejących okolicznościach nie było to nawet pobożne życzenia, ale wręcz absurd. Tak na przykład Lwów, broniący się przez pięć dni przed Niemcami, złożył broń dopiero po podejściu