którym stał autorytet szkoły i opinii literackiej#chropowata, często kolokwialna proza diariusza czy pamiętnika sensu stricto nie miała zbyt wielu szans powodzenia.<br>Nasuwa się pytanie, na ile brak na polskim rynku wydawniczym diariuszy podróży lub pamiętników wiązał się z ogólnym zapóśnieniem w stosunku do Zachodu. Czy więc ów brak stanowił odpowiednik niewykrystalizowania się w Rzeczypospolitej szlacheckiej nowożytnego dramatu oraz nowelistyki i powieści, które jako samodzielne i dojrzałe artystycznie formy literackie narodzą się dopiero w dobie oświecenia? Czy też wynikał z młodego wieku cywilizacji, o którym historycy polscy tak bardzo lubili przypominać, zwłaszcza w XIX stuleciu? A może był świadectwem silnych nadal