Irena Eichlerówna wiedziała, że jej zadaniem jest nie grać Racine'a, ale mówić Racine'a Teatralność racine'owskiego wiersza nie leży w poszczególnych wersetach, w "bon motach", w replikach, w dosadności i wyrazistości języka. <page nr=97> Teatralność ta leży w melodii, w rytmie - zmiennym, choć regularnym, powściągliwym, choć poddanym akcji.<br>Ta "wewnętrzność" racine'owskiego wiersza jest odpowiednikiem wewnętrzności jego teatru. Na scenie przecież nic się nie dzieje: tu nikt nikogo nie zabije, nikt nie padnie trupem, ani nie zemdleje nie odbędzie się ani pojedynek, ani scena miłosna. Tu ważą się tylko decyzje, dojrzewają zamiary, Cnota walczy ze Zbrodnią, Miłość ze Sławą. Miejsce czynów jest za sceną. Chyba