w Górach Świętokrzyskich jako "marmur chęciński", a koło Krakowa "marmur dębnicki".<br>Ochłodzenie i pogłębienie mórz końca dewonu (famen) doprowadziło zespoły <br>stromatoporowe do upadku, z którego nigdy się już nie odrodziły. Zastąpione zostały przez różnorodne grupy gąbek krzemionkowych z rozbudowanym bazalnym szkieletem wapiennym, zwykle rurkowatym (Chaetetes). Charakterystyczne krzemionkowe igły dzisiejszych ich odpowiedników nie są jednak znane z osadów starszych niż mezozoiczne, choć karbońska Newellia miała podobne igły inkorporowane w szkielet bazalny (ryc. 6.8). Prawdopodobnie <br>dzisiejsze takie gąbki znalazły sobie miejsce w ekosystemach rafowych dopiero w mezozoiku, kiedy odnawiały się po późnopaleozoicznych kryzysach ekologicznych.<br>&lt;page nr=145&gt;<br>&lt;gap&gt;<br>Wczesny paleozoik był erą gąbek. W epokach lodowych