także wymiar moralny. Nie trzeba dodawać, że autor nie dostrzega w niej realizacji szczytnych haseł i surowych przykazań, których nie szczędzą mu wychowawcy. Okrucieństwo, z którym się styka bohater, bezinteresowna krzywda, zadawanie bólu - to dla niego zjawiska niezrozumiałe, pozbawione analogii wynalazki ludzkiego społeczeństwa. Kiedy po raz pierwszy w życiu zobaczył ogień - płonącą świecę - i ktoś dla okrutnego żartu skłonił go, aby dotknął płomienia, w jego oczach pojawiły się łzy. Z bólu? A może raczej ze zdziwienia, że człowiek może świadomie kogoś na ten ból narazić.<br>Kaspar hodowany jest jako dziwoląg natury i pokazywany w klatce jak małpa. Służy wreszcie za dowód