do naszej ciotki archanioł.<br> Nie było nigdy zwiastowania.<br> Nawet wtedy, gdy którejś nocy zakradliśmy się z bratem do zakrystii i przynieśli stamtąd do domu drewnianego archanioła Gabriela, i postawili go pod drzwiami ciotki.<br> Gdy wyszła rano z pokoiku i natknęła się na niego, upadła zemdlona.<br> Ale gdy się ocknęła z omdlenia, wbiegła do szopy, skąd przyniosła wyostrzoną na brusku siekierę.<br> Wywlokła drewnianego archanioła pad sad i porąbała go na szczapy, na drobne trzaski.<br> Gdyśmy pod wieczór palili tym porąbanym archaniołem pod blachą i gdyśmy wyszli pod dom, wydawało się nam, że z komina idzie dym prościutko do nieba i przybiera pod