zranił się w palec, <br>nareszcie wybiegł zapominając przy drzwiach, których nie zamknął, pęk kluczy, <br>co mu się nigdy dotychczas w życiu nie zdarzyło. O dziesiątej przyjechał po <br>żonę fiakrem, aby ją zabrać na raut do prezydenta miasta. Przez całą drogę kłócił <br>się z nią, potem musiał czekać w szatni, póki ona nie zapudruje śladów łez na <br>twarzy. A teraz dowiaduje się, że, jakby tego wszystkiego było za mało, diabeł <br>posłał tu jeszcze Rojka, aby mu buntował syna wieżą Babel.<br> Ludzie są niepojęci. Nigdy nie wiadomo, jaka błahostka wytrąci ich z równowagi, <br>z powziętych zamiarów, ze szlachetnych intencji. Grodzickiego podcięła wieża <br>Babel. Odczuł