i nie oglądając się już, poszedł do swego łóżka. Polek otworzył oczy. Starzec układa się ciężko na czerwonym sienniku, kaszle z wysiłkiem. Ostrożnie sięga pod poduszkę i wyjmuje szklaną ampułkę, z której wytacza na dłoń białą tabletkę. Połknąwszy ją, dusi w sobie przez dłuższą chwilę atak kaszlu, następnie z westchnieniem opada na posłanie. W piecu szary sagan buzuje żółtawą pianą. Stary ucicha zupełnie. Mucha miota się żałośnie na szybie. Jakiś dziwny zapach, odór śmierci snuje się po izbie. Polek chce krzyknąć, lecz nie może. Drobna kropla śliny utknęła mu w gardle i dusi z ogromną siłą. Wspiera się więc na łokciach