od połowy wieku XVIII domagano się zmian - Denis Diderot pisał o potrzebie różnicowania dekoracji i dopasowywania ich do treści sztuk, a Wolter między innymi o kostiumach, które powinny odpowiadać modzie z epoki - w praktyce teatralnej nie przynosiło to efektów. Apelując o podniesienie poziomu aktorstwa, usztywniano styl gry: wymagano od aktora opanowania, powstrzymywania emocji. Paradoksem może się wydawać fakt, że Diderot pisząc w 1773 roku o cechach, jakie aktor powinien w sobie wyrabiać, w imię prawdy teatru żądał, by emanowało z niego wyuczenie a nie czułość; uzasadniał ów wymóg tym, że wielekroć powtarzając przed widzami ten sam tekst, nie można przecież za