4.20b. Łatwo zauważyć, że dla drgania normalnego &lt;gap&gt; siły Coriolisa usiłują wzbudzić jedno ze zdegenerowanych drgań normalnych &lt;gap&gt; (ale z częstością &lt;gap&gt;. Analogicznie, dla drgania normalnego &lt;gap&gt; siły Coriolisa wzbudzają drganie normalne &lt;gap&gt;. Jeśli częstości &lt;gap&gt; różnią się znacznie, wzajemne wzbudzenia drgań będą słabe; efektywność wzbudzenia rośnie, gdy &lt;gap&gt;. Zauważmy, że siły Coriolisa nie działają na oscylujące jądra w przypadku drgania &lt;gap&gt;, w którym ruchy jąder zachodzą w kierunku osi obrotu. Natomiast dla drgania normalnego &lt;gap&gt; siły Coriolisa nie prowadzą do sprzężenia z żadnym innym drganiem, lecz periodycznie przyspieszają lub spowalniają obrót cząsteczki. <br>W ujęciu kwantowym możemy powiedzieć, że rotacja cząsteczki wywołuje zaburzenie, które "miesza" drganie normalne &lt;gap&gt; ze składową