Trudno sobie wyobrazić - argumentują ci psychologowie - aby za pomocą techniki grania roli promowanej przez Kelmana (1967; szersze omówienie tej techniki w: Greenwood, 1991; Brzeziński, 1978b) można było przeprowadzić udane eksperymenty z problematyki stresu psychologicznego czy badania podobne do "nieetycznego" eksperymentu Milgrama (1963). Odgrywanie roli osoby badanej przeżywającej skrajny stres czy osoby opanowanej przez silny lęk lub gniew nie przekonuje krytyków etycznego podejścia proponowanego przez Kelmana do rozwiązania problemu okłamywania osób badanych. Uważają oni bowiem, że w ten sposób psychologia staje się nauką o tym, jak osobom badanym wydaje się, że zachowałyby się w danej sytuacji, nawet ekstremalnie trudnej (krytyk techniki grania