rękojeści (tj. górne ramię krzyża jelca i ewentualnie nity) wpuszczane w uchwyt (aby nie przenosić zimna na dłoń), karbowane; rękojeść dostosowana do żołnierskiej dłoni (tj. powinna mieć 110-115 mm długości); części metalowe szabli powinny być wykonane z nierdzewnej stali; stalowa pochwa miała mieć jeden pierścień górny z koluszkiem nośnym, ostrogą i okienkiem przy wylocie, a spasowanie szabli do pochwy miało być dokładne (aby wyeliminować pobrzękiwanie).<br>Na konkurs nadesłano siedem modeli szabel (wszystkie w kilku wersjach). Były to szable: wytwórni A. Manna (nr 1, 2 i 3), generała brygady Mikołaja Waraksiewicza (nr 1, 2, 3), pułkownika Tomasza Dobrzańskiego (nr 1, 2