tylu obcych mi słów, chętnie głosiłem moją polskość wobec Niemców, zaskoczonych może trochę skwapliwością, z jaką wyznawałem dumną prawdę o moim pochodzeniu. Zdarzało mi się to też czasem i wobec takich, którzy się w ogóle do mnie nie zwracali. Były to jednak wczesne lata dwudzieste, a Niemcy jeszcze nie zdążyli otrząsnąć się z poczucia klęski i byli potulni. Już w latach trzydziestych za takie afiszowanie się moją polskością w tychże "Sopotach" mógłbym zapewne nieźle oberwać. <br> A teraz jeszcze parę słów o mojej inicjacji filmowej skoro wznoszą się jeszcze dekoracje do pierwszej odsłony pierwszego aktu mojego życia. Czy pierwszym filmem, jaki zobaczyłem