drażniła ją nawet obecność Alfreda. Więc tylko powiedziała cicho: "Może przeniesiesz się do kuchni?" Wyszedł z otwartą tekturową walizką, ostrożnie zamykając za sobą drzwi.<br>Stanęła pośrodku pokoju przed szafą z lustrem, którą parę dni po ślubie kupili w składzie Müllera na Breitgasse, i na widok swojej poszarzałej twarzy prędkim ruchem otworzyła wszystkie troje drzwi. Odbicie z błyskiem znikło pod orzechową ramą.<br>&lt;gap&gt;<br>Hanemann spodziewał się zresztą czegoś znacznie gorszego - paniki, wrzasku dzieci, krzyków kobiet - ale na razie tłum, widziany przez szparę w plandece, był nieruchomy i milczący. I gdzieś tam dalej musiało być pewnie nabrzeże, Hanemann nie mógł jednak wypatrzyć nigdzie zarysów