obnażonym ramieniem Bebę. Patrzył na jej twarz w lustrze.<br>- Kocham panią, jest pani jedyną kobietą, która mnie zrozumie. Jest pani niezwykła. - Poprawność francuskiej wymowy Wolfganga zdradzała jego &lt;orig&gt;cudzoziemskość&lt;/&gt;.<br>- Poeta z pana, no nie? - obsypała się różowym pudrem.<br>Bez pukania wszedł do garderoby długowłosy młodzieniec o greckim profilu, ciągnący za sobą owinięty gazetami obraz.<br>- O! - ucieszyła się Beba - Giugiu! - Wyciągnęła do niego na powitanie dłoń opiętą czarną długą rękawiczką. - Niestety muszę was opuścić. - Okryła się pomarańczowym boa i uśmiechnęła w drzwiach na pożegnanie.<br>Giugiu wyjął z szuflady inkrustowanego chińskiego stolika cygaretki Beby. Podał pudełko studentowi.<br>- Giugiu jestem - przedstawił się. - Giugiu z Sycylii