nie tylko śledzić ruchy planet, lecz układali także tablice przyszłych ich położeń. Metoda "dwóch kciuków nad" zupełnie się do tego nie nadawała.<br>Najdawniejsze świadectwa posługiwania się trzydziestostopniowymi znakami zodiaku pochodzą z V wieku p.n.e. Jest to zapisana na glinianych tabliczkach lista zaćmień Słońca między 474 i 456 rokiem p.n.e. W innym tekście klinowym, opisującym stan nieba z kwietnia (zwanym wówczas nisanem lub ajanem) 419 roku p.n.e., czytamy:<br><br>&lt;gap&gt;<br><br>Gdyby nazwy znaków nie oznaczały tutaj równych, trzydziestostopniowych odcinków koła zodiakalnego, podane położenia planet nie zgadzałyby się ze współczesnymi obliczeniami, pozwalającymi odtworzyć układ planet w ów dawno miniony, kwietniowy wieczór