tekście "Myśli..." znaleźć można przynajmniej jeden dowód na to, że Wierzbicki najlepiej czuje się w opisie "ex post" - o czym w swoim czasie. Są co prawda w tym tekście dowody i na to, że pewności siebie nie pozbył się tak zupełnie, ale nie bądźmy drobiazgowi. Nawet przyjmując, że ten autoportret pamflecisty jest doskonale prawdziwy, i tak stwierdzić należy, że jego sens wpisany jest w całość tekstu i staje się przez to chwytem perswazyjnym. Zaś znaczenie tego chwytu jest następujące: oto ja, człowiek stojący na uboczu, nieśmiały, niepewny siebie pisarz-samotnik, doszedłem do tak druzgoczących wniosków. Cóż by to było, gdyby za