przeżycie trzymać w ręku listy autorki Nad Niemnem i na życzenie pani Jadwigi odczytywać niektóre fragmenty.<br><br> Ta wiązanka, do której panna Julia Sowa zbierała "kwiaty uczuć", nie tylko daje świadectwo niezwykłej atmosfery domu Kunickich, ale jest też swoistym dokumentem z tamtych lat. Kuniccy nie wiedzieli, że samotna nauczycielka pisze taki pamiętnik, poświęcony ich domowi. Po długim, długim czasie, bo dopiero po drugiej wojnie światowej, trafił on do rąk rodziny. Było to w latach pięćdziesiątych i najmłodszy syn starego już wtedy doktora Ryszarda Kunickiego - Janusz zdziwił się, gdy otrzymał poleconą przesyłkę w grubej kopercie. Nadawcą był Krakowski Dom dla Samotnych Kobiet. Na