łacińskim odpowiednikiem mogły, a nawet musiały ulec poważnym zmianom. Istotniejsze od zbieżności z trzynastowiecznym landrechtem może być to, że termin parentilla występuje w bardzo podobnym kontekście w edykcie Rotariego i w Prawie salickim.<br>Tytuł XLIV Prawa salickiego określał kolejność pretendentów do tzw. opłaty pierściennej (reipus), którą przy powtórnym zamążpójściu wdowy pan młody musiał dać jednemu z krewnych. Nie chodziło przy tym o nabycie mundu, gdyż władza opiekuńcza nad wdową należała do spadkobierców jej zmarłego męża, reipus zaś nie mógł się dostać nikomu, kto objął po nim spadek. W zasadzie opłata pierścienna należała się komuś z krewnych wdowy: jej siostrzeńcowi, synowi siostrzenicy lub