i ja bym ci książki przynosił. <br>Chłopiec odrzucił głowę na poduszki i kiwał nią w prawo i lewo. <br>- Ajaj, ajaj - powiedział, a białe jak śnieg zęby błysnęły w uśmiechu spalonych gorączką ust. - Ajaj, jaki panicz dobry. Ja nigdy nie zapomnę. <br>Podniósł wychudłą rękę i wskazał nią stolik przy łóżku. <br>- Widzi panicz, tu są sardynki i tu jest masło, i jest owoc. <br>Hubert dopiero teraz spostrzegł te rzeczy. <br>- Ja wszystko mam - mówił chłopiec - moja babka, ona ma pieniądz, duży pieniądz - zwierzył się Hubertowi tajemniczo. - Ale już za późno... - dokończył spokojnie. - Tydzień temu sprowadziła babka doktora aż ze Stanisławowa. On powiedział, ten doktor