i nagle zobaczył profesora, szedł w jego stronę, ich oczy na moment się spotkały, dzieliło ich zaledwie kilka metrów, ale udał, że go nie dostrzegł, przecież może być pogrążony w myślach, to nawet dobrze o nim świadczy, siłą powstrzymał odruch ukłonu, odwrócił się i szybko zaczął iść w kierunku toalety, panie Marku - usłyszał wołanie, a może tylko mu się tak zdawało - panie Marku - tylko się nie odwrócić, mogę być zamyślony i nie słyszeć, może właśnie rozwiązuję w myślach równanie trzeciego stopnia z trzema niewiadomymi, z trudem powstrzymuje się, żeby nie biec, że też te korytarze są takie długie, bez żadnych zakrętów, dopada