do ręki proboszcza, trącił kolana gospodyni nosem i stanął jak wryty. Chwilę patrzał nieprzytomnie na drogę, aż nagle porwał się i dognał państwa.<br>- No, przecież! - powiedziała panienka, ale Bobek tylko zaszczekał z jękiem, zapłakał z dna serca i pędem wrócił na plebanię.<br>- Kiedy tak, to zostań sobie! - krzyknęła z gniewem panienka, ale pan tylko się roześmiał; ani przez chwilę nie pomyślał, aby Bobiś miał ich porzucić naprawdę.<br>Proboszcz i gospodyni śmiali się także.<br>- Nie poradzi zostać! - krzyknęła gospodyni. - Jak tylko państwo odejdą kawałek - dogoni! <br>Więc odeszli zupełnie spokojnie i trochę rozgniewani. A proboszcz i gospodyni także poszli do swoich spraw.<br>Bobiś