tworzenia jej kontekstu. <br>Zwykle interakcja wizualnych i werbalnych części przekazu reklamowego przybiera charakter akcentowania związków tożsamości na konkretnym poziomie znaczenia, kierunkowania interpretacji wieloznaczności zawartej w obrazie, organizowania kierunku przetwarzania części werbalnej, wykorzystywania dwukodowalności liter, wykorzystywania wielokodowalności nazw obiektów, ekwiwalencji obrazowej lub werbalnej, konkretyzowania znaczenia treści werbalnej przekazu oraz tworzenia związków paradoksalnych koncentrujących uwagę. <br>W przypadku reklamy pojęcie wizualnego elementu struktury przekazu nie może być utożsamiane ze znakiem wizualnym. Funkcje elementów wizualnych, dekodowane na poziomach niższych niż semantyczny, wpływają na koncentrację uwagi oraz konsekwencje odbioru na poziomie automatycznym. Na przykład, użycie zapisu monochromatycznego w filmie reklamowym eksponowanym w szeregu kolorowych filmów reklamowych