w mojej ulubionej księgarni, zupełnie zapomniałem o tej radzie. Prostodusznie zamierzałem mu pogratulować sukcesów. Czesio na mój widok znów jednak warknął:<br>- O co ci chodzi? Przecież obiecałem, że was zaproszę na kolację, nie musisz mi wciąż przypominać, że gdyby nie ty, to bym nie miał pracy.<br>Uciekłem czym prędzej, ale personel i tak usłyszał. Wiem, bo przestali mi odkładać nowości, a raz znalazłem nowe motto, jak zrozumiałem, specjalnie dla mnie umieszczone nad głową kasjerki: "Wymuszenie wdzięczności jest jak wymuszenie rozbójnicze".<br>Od tej pory postanowiłem unikać Czesia, żeby nie wprawiać go w zakłopotanie. Kiedy widziałem go na ulicy, przechodziłem na drugą stronę