repertuarem politycznych sloganów.<br>Nie wszyscy pisarze poszli na lep honorariów i wielonakładowych edycji. Najlepiej udawało się ominąć niektóre mielizny kolegom z Warszawy. Doszło wówczas do władzy pokolenie 1910 r. Wielu z tego rocznika zasiadło na ważnych fotelach w stolicy. Sami swoi. W imię przedwojennych i okupacyjnych znajomości potrafili pomagać w perypetiach wydawniczych swym znajomym i niejednokrotnie likwidowali zatargi z Urzędem Propagandy, Prasy i Wydawnictw. Do Zarządu dochodziły często głosy kolegów krakowskich, że warszawiacy utworzyli sitwę, objęli stanowiska i stanowią klan nie dopuszczający innych do jakichkolwiek możliwości rozwoju.<br>W rzeczywistości była to nieprawda. Warszawiacy, jak już uprzednio zaznaczyłem, szybko zorientowali się, że