tego pozostały w budowie permskiego przedstawiciela tych owadów i larw dzisiejszych Machilis (ryc. 15.1A). Duże głaszczki szczęk, podobne wręcz do odnóży krocznych, i niepodzielona pazurkowata stopa (tarsus) to następne cechy prymitywizmu odziedziczone po wijowych przodkach. Wyobraźnia podpowiada, że prowadząc nadrzewny tryb życia, skakały z gałęzi na gałąź Archaeopteris czy pierwotnych paproci nasiennych, umykając przed wijami Chilopoda i drapieżnymi pająkami. Być może odżywiały się młodymi nasionami lub pyłkiem. Objaśniałoby to przyczyny ich wspinania się na drzewa. Jest to domysł uzasadniony także tym, że z karbonu znane są ślady żerowania owadów wewnątrz nasion.<br>Rozszerzone pleury zwiększając również powierzchnię ciała niewątpliwie wydłużały zasięg