widok tej waszej prostoty, skromności poczciwej i małego o sobie mniemania?<br>Tu ksiądz Bończa, glos zawiesiwszy umiejętnie, milcząco a długo spoglądał po twarzach znieruchomiałej u jego stóp ciżby; rzekłbyś, umacniał się przez to w przekonaniu o trafności słów swoich, dopiero co wyrzeczonych.<br>&lt;page nr=137&gt; I dopiero po chwili, jakby powściągając myśl zbyt pochopną, uniósł przed się wysoko dłoń prawą z wyprostowanym palcem wskazującym i potrząsając nią w powietrzu. <br>- Ale, o ,najmilsi - przemówił - nie dość jest chrześcijaninowi tę prostotę i skromność uniżoną źywie okazać, gdzie należy!... Nie dość jest człowiekowi cnotę poczciwą w postępkach jeno objawiać, na każdym kroku onej podług przykazań boskich przestrzegać