dla nas! - zawołał z radością do towarzyszy. - Ale po co on rzucał we mnie kamieniami, jeden uderzył mnie w palce.<br>- To zapewne suchary - uspokoił go Sotion. - Szukaj.<br>Rzeczywiście, były to trzy suchary twarde i ciężkie jak granit.<br>Polluks położył je na desce i zaczął rozbijać kamieniem. Nie szło. Suchary nie poddawały się.<br>- Podłóż drugi kamień, mniejszy, i wtedy spróbuj.<br>Tym razem udało się. Nieustępliwy suchar rozpadł się na połowę. Rozbicie na mniejsze kawałki nie było już trudne. Drobne cząsteczki brali w usta i popijając małymi łykami wody - rozmiękczone trochę - połykali.<br>Minęły jeszcze dwie noce i trzy dni. Obiecana przez starego niewolnika pomoc