mierzwy odległych czasów wyłaniała się naprzód Lubcza, szeroka wieś wołyńska. Rodzinna wieś Derkacza. Pamięć zachowała niewyraźne, jakby przedbytowe obrazy tamecznych ludzi i urodzajnej tamecznej przyrody. Do dwudziestu niespełna lat uchował się tam jakoś na ościstym ojcowskim chlebie i już wtedy zdołał zasłynąć potężnymi barami i niedźwiedzią zaiste siłą...<br>Najchętniej też podówczas biegał za dziewkami, a od czasu do czasu nie gardził również półkwarciem albo i kwartą gorzałki. Miał co się zowie parobczańską fantazję; sąsiedzi powiadali o nim, że źle skończy.<br>Jakoż niewiele brakowało, a byłby skończył jak najgorzej Było to zimą, w trzecim roku trwania Sejmu Wielkiego, kiedy to w stołecznej