będzie w roku 1965 ok. 60 mil. ton, a w r. 1970 od 65 do 80 mil. ton. Są to ilości poważne. Nie należy jednak sądzić, jakoby Związek Sowiecki był pod tym względem w sytuacji przymusowej; ma on bowiem możność regulowania produkcji ropy w zależności od potrzeb rynku wewnętrznego. Jeżeli podtrzymuje wydobycie przewyższające zapotrzebowanie krajowe, to przyjąć wypada, że czyni to zgodnie ze swoim programem eksportowym.<br>Światowy obrót naftą odbywa się w twardych walutach. Można przeto pominąć wysuwane często względy poza-gospodarcze, mogące skłaniać Związek Sowiecki do eksportu naftowego, bowiem wystarczającym motywem jest potrzeba dewiz na zakup ekwipunku i materiałów, dostępnych