niezmiernie interesujący, acz zaniedbany. Koncepcja Kwaśniewskiego i Kojdera warta jest również z pewnością szerszej analizy krytycznej. Razi jednak niefortunna zbitka pojęciowa "dewiacja pozytywna", ponieważ określenie "dewiacja" ma już w języku socjologicznym utartą, negatywną konotację. Ponadto nie wydaje się trafne rozpatrywanie na tej samej płaszczyźnie i przy wykorzystywaniu tych samych kategorii pojęciowych tak zwanych dewiacji pozytywnych i negatywnych.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;&lt;tit1&gt;STYGMATY W UJĘCIU GOFFMANA&lt;/&gt;<br><br>Inną płaszczyznę analizy odbiegających od społecznych oczekiwań cech, właściwości i zachowań grup i jednostek wyróżnił Erving Goffman. Choć - jak już wspominałem - trudno jest zaliczać Goffmana do reprezentantów perspektywy reakcji społecznej, jego propozycja analizy stygmatów oraz osób lub grup, które są