stała przed nim i czekała cierpliwie, <br>gotowa mu służyć. W końcu pojął, że będzie się musiał do niej odezwać. Ale jeszcze <br>odwlekał: udawał głodnego. Jadł ze spuszczoną głową. Obecność żony nie dawała <br>mu spokoju. Mruknął szorstko:<br> - Idź już spać. Niepotrzebnie tu stoisz...<br> - Czy nie pozwolisz mi poczekać na ciebie? - zapytała pokornie.<br> Spojrzał na nią spode łba. Była piękna. Jej widok działał na jego zmysły. Ale <br>to go właśnie drażniło. Nie mógł znieść świadomości, że bierze od niej wszystko, <br>nie dając nic w zamian. Gdyby jeszcze nie była tak dobra i słodka! Wolałby prawie <br>mieć żonę, którą by musiał przymuszać do posłuchu