się i chodzi. Kamień to milczenie, ale ten kamień przemawia. Kamień to przejmujące zimno, ale ten kamień porazi ogniem. Cóż to więc za metafora? To metafora człowieczeństwa. Cóż to za kamień? To posąg człowieka. Więcej: to pomnik. Absurdalny i groteskowy.<br>W "Dom Juanie" pomnik ten przedstawia bowiem prowincjonalnego szlachetkę w pompatycznej zbroi imperatora rzymskiego; skromnego ziemianina, który wolał gorzej odziewać się i nędzniej mieszkać za życia, byleby mieć imponujący wizerunek i pałacowy nagrobek po śmierci. Kamienny, oczywiście. Albowiem aberracyjną i absurdalną ambicją ludzką jest świat żywych wartości przemieniać we wzniosłą, kamienną martwotę. Tak czterysta lat później swoją wizję nieludzkiego świata tworzonego