czy nie ma, zawsze jest poezją". Zawarte w powieści refleksje dotyczą również wychowania młodzieży przez nauczycieli Polaków. Informują o wydarzeniach kulturalnych i teatralnych. Np. wspomina bohaterka o swojej obecności na zebraniach TPN jeszcze na Kanoniach, dodając, że przy Nowym Świecie powstaje nowa siedziba Towarzystwa fundowana głównie przez Staszica. Daje szkice portretowe Karpińskiego, Niemcewicza, Staszica. Natomiast o ówczesnym styliście Stanisławie Kostce Potockim wyraża się ze sceptycyzmem. Pisze: „znany pod imieniem księcia wymowy polskiej, czy słusznie, wyrzec nie śmiem, zdaje mi się, że jego zasługi obywatelskie przeważą literackie". Informuje także o składzie społecznym członków TPN, wymieniając wśród hrabiów, książąt, generałów także Żyda