dlatego, że <br>mistrzowie zen pod hasłem 'jedności nauk buddyjskich i zen' zaczęli studiować <br>sutry i pisać do nich komentarze, natomiast unikalna metoda praktyki koanów <br>zeszła na drugi plan. Błędem orędowników teorii 'jedności nauk buddyjskich <br>i zen' nie było to, iż wykazywali podobieństwo między zen a nauką sutr, ale to, <br>że porzucili paradoksową teorię i praktykę zen. Wielu z nich nie potrafiło <br>przekroczyć dualizmu podmiotu i przedmiotu poznania, ponieważ analiza <br>treści sutr prowadziła do wzmocnienie epistemologicznego dualizmu. Jeśli <br>zapomnimy, że nauki zawarte w sutrach są jedynie 'palcem wskazującym na <br>księżyc', czyli opisem pośrednim, będziemy widzieć tylko palec, traktując <br>wskazówki zawarte w sutrach