Perkusista podrzuca pałeczki, pianista przymyka oczy w zapłaconym uniesieniu, przecież goście lubią nastrój i wrzawę, tego nie ma na statku.<br> Dziewczyny mają tu gdzieś w gniazdach nędzarzy swe rodziny. Nad miastem zawisła zaraza, a one tkwią tu koło obcych mężczyzn, wysłuchują ich zwierzeń, przechwałek, wreszcie pary zaczynają się rozchodzić na posterunki kupionej miłości.<br> Potem można się będzie ubrać i trzeba śpieszyć do ogonka. Całą noc stoją tu ludzie przed punktami szczepień. Tłusty Bob gra na swej Zaczarowanej Trąbce, z lotniska z hukiem odlatują odrzutowce, na barłogach nękani robactwem przewracają się nędzarze, śniący o miseczce ryżu, która może będzie jutro, a może