dzieci. Akompaniował. I tak <br>już zostało. Jej na radość, że jest, że gra. <br>Mamie na milczenie. Kaleniowi na szepty. Koleżankom na pobłażliwe <br>uśmiechy.<br>Nauczyła się być w domu sama bez światełka w oknie. <br>Prać. Gotować. Być wesołą i nie lękać <br>się szmerów za szybą.<br>Potem znalazła Joachima Pażycha. Dziadka.<br>A potem zauważyła Pawła. I Paweł zauważył <br>ją...<br>... w klasie (szatni) na wieczorku, kiedy znów włożyła <br>pończochy w prążki (bo nic jej to już nie martwiło) <br>i trzewiki z twardą piętką (wchodziły w modę).<br>Bogdan Skibiński, wysoki blondyn z dziesiątej, stał <br>pod zawieszoną resztkami serpentyn palmą; wszedł właśnie <br>do klasy-szatni z