ruch powierzchniową warstwę wód, ta z kolei uruchamia warstwy leżące niżej. W jeziorach o małym zróżnicowaniu głębokościowym w strefie przypowierzchniowej występują najczęściej prądy zgodne ze średnim kierunkiem wiania wiatru. Ich największa prędkość występuje na powierzchni, natomiast ulegają one zanikowi w spągowej części tej warstwy. Poniżej niej, tj. do dna, występują prądy kompensacyjne (wyrównawcze), płynące najczęściej w kierunku przeciwnym. Gdy wiatr osłabnie, prądy zatracają regularność, a ich prędkość szybko maleje. Aktualnie elektroniczne techniki obliczeniowe pozwalają na ustalenie za pomocą komputera zależności układu zwierciadła wody i prądów od wpływu wiatru.<br>Do wirowych ruchów wody prostopadłych do kierunku wiania wiatru należą w epilimnionie prądy