przedstawiciele biologii i psychologii, którzy wierzyli, że organizmy rozwijają się zgodnie z własnymi prawami, nieredukowalnymi do prostych praw fizyki i chemii. Starali się oni znaleźć przykłady takich własności, świadczących o pewnej niezależności organizmów od ich części. Postulowali też, że dla wyjaśnienia i zrozumienia samego życia trzeba odwołać się do specyficznych praw; że życie jest zjawiskiem niesprowadzalnym do prostych procesów zachodzących w organizmach (41). <br>Krytyka redukcjonizmu, chociaż często słuszna i prowadzona przez wybitnych uczonych, nie dawała rozstrzygających wyników i przez setki lat pozostawała walką o charakterze filozoficznym i metodologicznym. Brak było rozstrzygnięć o charakterze naukowym. Wynikało to przede wszystkim z trudności w wykazaniu