samochód. Policjanci przyglądali się nam bez słowa. Domyślałem się, na co czekali. <br><br>Helikopter nadleciał po kilku minutach, usiadł na polu kapusty obok szosy. Silnik maszyny pracował cały czas. Drzwi z boku kadłuba otworzyły się, dwaj mężczyźni w cywilu pomogli wysiąść Rastafińskiemu. Pochylając głowy, przebiegli pod wirnikiem, trzymając karła pod ręce; prawie go nieśli. Cywile byli krótko ostrzyżeni i na moje oko w bajecznej kondycji fizycznej. Paski uprzęży do noszenia broni odcinały się od białych koszul. Zajęli pozycje z obu stron mojego samochodu. Ten z prawej otworzył drzwiczki od strony dziadka. W tym momencie chciałem też wysiąść, ale cywil powstrzymał mnie ruchem dłoni