pozostaje nam nic innego, jak przyjąć za dobrą monetę to, co w zasadniczym wątku ma wszelkie pozory prawdy. Jest prawie pewne, że Samuel był arcykapłanem i sędzią, że po śmierci Helego i zburzeniu Sziloh przeniósł swoją rezydencję do Ramataim, że namaścił Saula na króla, a potem w wyniku konfliktu o prerogatywy kapłańskie przeciwstawił mu Dawida jako rywala do tronu. Te nagie fakty, leżące u podstaw rozbudowanego opowiadania biblijnego, o tyle wydają się bliskie prawdy, że wtapiają się logicznie w znany nam skądinąd obraz stosunków społeczno-politycznych świata starożytnego. Jak wynika z wykopanych dokumentów, kapłani usiłowali wywalczyć ustrój teokratyczny również w takich