epigramatów oraz elegii miłosnych. W tym szerokim rozrzucie tematów odnajdujemy otwartą postawę uniwersalnego człowieka renesansowego. Podjąć temat hagiograficzny wielokrotnie już w Polsce eksploatowany, temat św. Stanisława, i nadać mu kształt strofy safickiej, to znaczyło pokazać i zapowiedzieć, że humanizm jest narzędziem podtrzymania tradycji historycznej narodu, to znaczyło dowieść skuteczności i produktywności poetyckich konwencji antycznych.<br>Sześćdziesiąt elegii i epigramatów miłosnych napisał Kallimach w latach 1470 i 1471, adresując je do Fanni Swentochy. Kim była adresatka, trudno z pewnością orzec. Czy była nią, jak przypuszcza się nieraz, Anna Ligęzina, córka Jana Feliksa Tarnowskiego, nie wiemy, a może i nie musimy wiedzieć. Kallimach kreuje